Evren Bank // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
Evren Bank // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
“Sömürü tiyatrosunda gönüllü rol alanlar, hem rolü oynar hemde filmi kendileri çeker, kendileri izlemek zorunda kalırlar.” / Önder Karaçay
“Hayatın püf bir noktasında yaşam mücadelesi veriyoruz,
Fırsatı kaçırırsak tüh noktasından kıyıya doğru uçarız,
Kirli ırmaklar aktı içimize, temiz ve büyük okyanus gibi gönlümüz,
Bir deniz olduğumuz için kirli akanlar gibi kirlenmedik!
Bozulmadan kalabilmek bunca kirin içinde büyük edeptir,
Kendi sonunu kendi getirene acırsak acınacak halin,
Daha kötüsünü yaşarız, acıdık da ne oldu?
Acınacak hale geliriz..
Ya gözlerimiz götürüyor bizi ileriye, ya da aklımız bedenimizi,
Nereye gittiğimizi bilmek gibi bir şansımız var bizim,
Mustafa Kemal’in bir Mustafa Kemal’i bile yoktur,
Yalnız bugün ki kadar işe yaramayanı çok değildi, hepsi adamdı!..
Zalimler şunu hiç unutmasınlar ve zalimliği kesin unutsunlar,
Çünkü karşısındakini kandırdığını sanan her zavallı bir budaladır,
Akıllı diye kurnaz seçmek akıl değildir, delilere ayıp ediliyor,
Budalaların kursağında kalan sevinçler hiç komik değildir.
Dünyada hiçbir insan ayrımcılığı, zulmü, şiddeti hak etmiyor,
Bir kaç gözü doymaz acın açlığını doyurmaya hiç değdi mi?
Dünya malı bir çocuğun göz yaşı yuvarlağına değer mi?
Az mı çektik ihanete düşmüş yerli mallarından ihmali!
Dostlardan gördüğümüz uyarılara kızar olduk,
Elimizi birbirimize uzatmasak az kalsın yüz kızartıyordu,
Sadakatle bağlı olmasaydık ilkelerimize,
İlke diye yutturulan kurnazlıkta boğulurduk…
Hayatta her hal, her niyet kendisine dönüşür,
Evren bank çok cömerttir, ne istersen onu çekersin,
Sorma bana pin kodu nedir diye,
Kalpten inanırsan hayat sana istediğini,
Sen istediğinin karşılığını ödersin.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder