İbre // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

İbre // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

Posted on 4 Mart 2016by kufgrubu

İbre // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

“Gölgende dinlenen insanlardan değil, gönlünde dinlendiğin insanlarla yola çık.” // Şems-i Tebrizi

“Gönlümde dinlenen insanlar yer etmemiş olsaydı bu yola çıkamazdım zaten…
Biliyorum ki gönlünde yer ettiğim ve edeceğim insanlar da var,
Bilinseydi onlarda unutulmazdı…

Para ve maddi çıkar putuna esir olanlar,
Kendini doğru iş yapıyormuş ve adam sandıkları için,
İtibar gördükleri günden bugüne insan olana cefa vardı…
Ne zaman ki; mahşer tufanı koptu zalimlere ilahi kudret,
Canlı helak ile cehennem şimdi sizindir dedi.
İbre o gün bugündür insanlığa doğru yine döndü.

Ayağında diken acısını bilmeyen ve bilse de dayanmayanlar                                                    Başka insanlarda yürek acısı oldu.

Dünyanın ahirete gitmeyeceğini,
Ahiretin dünyada olduğunu,
Cehennem mahşer tufanı ile zalimlere sırayı verince,
İnsana yine iki yol kaldı.

Arşa mı? Değdi başın,
Düştüğün halin insanlığa ayandır,
Bak çoğu insanın sesi bile çıkmıyor,
Sessizlik de size beyandır.

Sevmek ve aşk ile bağlanmak ne kadar güzel değil mi?
Ya seveni ve sevileni sevgisi ile yaratana ne demeli!
Kötülük ve kötülük üretene bağımlı kalmak kölelik değil mi?
Özgür dünyaya geldin, dünya sana hem mahir hemde ahir,
Seni özgürlüğünden edeni, köleliğe mahkum hayatından elemeli..

Ayrımcılık denen bela hangi kin ile yine peydah oldu?
Hangi zulüm zalime taht oldu,
Firavun bile Allah benim diyordu,
Mahşer tufanı ile o ibret bile tarih oldu..

Hayat yüreği olan her insana der ki;
Ya tam açacaksın yüreğini dünyanın tüm yüzüne,
Ya tam kapanacaksın yüzsüzlüğüne,
Allah sana bir yüz vermiş, ne diye dönersin öbür yüzüne! ..

İstersen ya bir yar olursun ya da bir yüreğe yara,
Senin açtığın yaradan sonra hiç düşündün mü ? O yürek ne kadar düştü dara! ..
Hatayı başkalarında arıyordun hep, birazda kendinde ara..

Mum gibi oldu bazı insanlar eridi ve yine dondu,
Laftan anlamayan insan laftan öncede odundu..

Kor yürekli bir adamı uzun zamandan beri,
Dünya ve insanlık belki de ilk kez dört ruhlu gördü…

Ruhunuzda son zerre aşk olmak isterim,
Yüreğinizde çiçek açtıysam kökü bilin ki çok derin,
Birde tavsiyem olur ne olur bu çiçeği koparmayın derim.”