29 Şubat 2016 Pazartesi

Ağlıyordu Bebek // Türk Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

Ağlıyordu Bebek // Türk Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

8
Ağlıyordu Bebek // Türk Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
Gözyaşlarından başka hiçbir şeyi,
Olmayanların arasında açmıştı gözlerini,
Ağlıyordu bebek.
Yüzü gözünden damlayan yaşlarla, yıkanıyordu,
Dünya şirki tanrı yapanların elinde, kavruluyor,
Ağlıyordu bebek.
Şirk kendine her ülkede,
Kendine kale şirketler bulmuştu,
İşgal edilen her şehir, her şirket, her insan,
Zilletin izzete tecavüzüne boyun eğiyor,
Bunu meslek zannedenler cehennem gibi,
Vicdanları kasıp kavuran zulüm adına,
Dik dururken,
O şehrin bir yerlerinde,
Ağlıyordu bebek.
Sahte otoritelere sığınmış servet sahipleri,
İşe, aşa, toprağa acı ve zillet ekiyorlardı,
Elleri duadan başka bir şey görmeyenler,
Ekmeği elleriyle ikiye bölüyorlardı,
Rahmet onlara paylaş diyordu,
Paylaşacakları azalınca, birilerinin malı çoğalıyordu,
Ağlıyordu bebek.
İblisin çölleştiren yalanları,
Yaşamın sillesini yiyen yoksulları çoğaltıyor,
Kula kul edilenler edenlere tapıyordu,
Cahiliye karanlığı aydınlanamıyor,
Karanlıktan korkuyor,
Ağlıyordu bebek.
Gözlerini dünyaya açmadan kölelik,
Kaderiyle buluşan,
Nasırlı ellerin kucağında,
Akbabaların hesaplarının,
Ötekisi oluyor,
Ağlıyordu bebek.
Habersiz kaç bin dolar borçla dünyaya geliyor,
İstediği gibi okuyamıyor,
İstediğini alamıyor,
Hayalleri yarım kalıyor,
Ağlıyordu bebek.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder