29 Şubat 13. Ayın Tek Günüdür // Sır Mensur Şiirler // Önder Karaçay

29 Şubat 13. Ayın Tek Günüdür // Sır Mensur Şiirler // Önder Karaçay

Posted on 29 Şubat 2016by kufgrubu

29 Şubat 13. Ayın Tek Günüdür // Sır Mensur Şiirler // Önder Karaçay Bugün güneş bir başka aydın ruhla doğmuş, Sıcağının düğmesini sonuna kadar açmış sırtıma döşüyor, Nereden biliyor acaba içim çok üşüyor! … Dört yılda bir Şubat ayının kaderine bir gün uzamak düşüyor, Bugün 29 Şubat hiçbir aya ait olmayan tek gün, Dört yılda bir 13. ay gibi üşüşüyor! Anneme gideceğim bugün içimi bir güneş, Birde annem ısıtabiliyor benim, Annemin kolları direk yüreğine bağlı, Ellerine dokunamıyorum bile sıcağı hemen yakıyor beni! Bir gün görmezse aklı çıkıyor, annene gidiyorum bugün ben… Beni işten çıkaranların, iş vermeyenlerin tamamını, Türk Milleti ile işten çıkardığımızın ilk haberini anneme, Güzel haberi verip dört yıl sonra belki de ilk kez yüzünün, Güleceğini görecek umuduyla anneme gidiyorum bugün! .. Biliyorum o yine sakın kimseyi işten çıkarmayın diyecek, Biz çıkarmadık anne onlar ihanetleriyle kendi kendilerini, Vatandan çıkardılar, vatana ve millete ihanetleriyle, Demeye anneme gidiyorum bugün! … Dört yıl önce yine 13. ay süren 2012 yılında, Ocak ayında iş başına gelenler 12 Eylül’de, Kendilerini işten çıkarmam için beni işten çıkarmıştı, Dün ihanetin son yıl dönümü olan 28 Şubat çocuklarını, Bugün 13. ay 29 Şubat bir günlük sır ayda, Türk Milleti bu ihanetin tamamını işten çıkarıyordu. 29 Şubat 13. ayın tek günüdür, dört yılda bir gelir, Bir uğursuzluk getirir, bir uğursuzluk götürür, 28 Şubat ihanet şer gömleği de 29 Şubat ile başlamıştı, 29 Şubat 2012 uğursuzluk getirdiği günün tersine döndüğü, 12 Eylül 2012 sır adına bir günde kendi adına kendi katli olanların, Kendi ayaklarına kurşunu ilk sıktığı gündü, Bugün 29 Şubat 2016 uğursuzluğun son günü oldu.

Önder Karaçay