6 Nisan 2016 Çarşamba

Tank Kuşları // İnsan, Doğa ve Canlılar // Önder Karaçay

Tank Kuşları // İnsan, Doğa ve Canlılar // Önder Karaçay

Akira-Kurusawa-crow-van-gogh
Tank Kuşları // İnsan, Doğa ve Canlılar // Önder Karaçay
Bahar gelince her sabah göklerden gelen paslı seslerin,
Gıcırtısı dalardı kulaklarımızı,
Yüzlerce çelik ağızlı makaslar kesiyordu,
Göklerin mavisini!
Havada cehennem gibi bir gürültü şakırdıyordu adeta,
Bahar gelmiş, kargalar savaşı bizimle başlatıyordu,
Tarlalara tohum atmak ne mümkündü?
İnsan silahına karşı üstünlüklerinin,
Yeni yıl dönümünü kutluyorlardı.
Yuvarlak kanlı gözleri tank kuşunu andırıyordu,
Çelik gibi gagasını insana namlu gibi çeviriyor,
Bizi kendine tehdit görüyordu,
Galipler zaten mağlup olanları başka türlü görmezdi.
İnsan bu kara kuşların zekası karşısında hep eksik kalırdı,
İnsan da az değil ha! Diğer zayıf kuşlar yerine,
En dişlisi olan paletleri ve namlusu sağlam,
Direnişi düşman çatlatan kuşu seçmişti kendine hedef,
Mecburiyettendi, çünkü savaşı onlar başlar, hep onlar kazanır,
Kuşdili bilseydi insan tank kuşlarıyla bu belki bir anlaşmaya bağlardı.
Evliliğini bile insandan daha iyi ilişkilerle sürdürebilen,
Köpeklerden daha iyi koku alma duygusuna sahip,
Et yiyici, yırtıcı, insanın elindeki silahları bile,
Birbirinden ayırabilecek kabiliyetlere sahip kanatlılardı.
Her yıl olduğu gibi bu baharda savaşı yine,
Tank kuşları çelik namlularını tarlaların toprağına,
İnsanın arkası döndüğü ve geceleri tohumları toplayarak,
Diğer kuşlara da insana karşı arka çıkarak,
Ağır bir yenilgiye uğrattığını insan hasat zamanında anlardı,
Avcı tüfekleri değil, mitralyöz olsa insanda,
Yine savaşı tank kuşları kazanırdı…
Önder Karaçay

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder