Zamana Sığındı Acılar // Zor Günlerin Şiirleri // Önder Karaçay
“Zamana sığınmasa acılar, zamane insanının yaşattıkları yüreğimizi parçalar.” // Önder Karaçay
Bana uzak duran özlemlerimi anımsadım, Tüm acılar kalsa da düşümde, Rüyalar yalan, özlemler peşimde, Zamana sığındı acılar.
Bir ben birde yüreğim bildi,
Hüznümü ötelediğimi,
Kahra ve çaresizliğe değil,
Zamana sığındı acılar.
Sise bulanmış bulutlar gibi,
Gökyüzünün puslu teninde,
Kendini yıldızlardan kıskanan kıvamda,
Zamana sığındı acılar.
Hepimiz masumiyetimizi geri iterek,
Özlemlerimizin tarih kokan patikalarında,
Yelkovan ile akrebin yarışan deviniminde,
Zamana sığındı acılar.
Hızla öğütüldük değirmen taşında,
Hayatın siyah ve beyaz uçlarında yaşamak uğruna,
Sayfaları sararmış sonsuzluğun içinde,
Zamana sığındı acılar.
Değer bilen insanlıkla buluşuruz diye,
Benliğimiz buhranından soyunurken,
Yaşamın penceresinde unutulmuş halimizle,
Zamana sığındı acılar.
Kalp kıran öfkelere sırtını dönercesine,
Hayatı çekilmez hale getirenlere ‘yeter artık’ dercesine,
Kalmışken baş başa antika hayallerimizle,
Zaman sığındı acılar.
|
|
Önder Karaçay
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder