Dünyanın öbür ucundan anında
haberimiz oluyor,
Yan komşumuzdan
haberimiz yok.
Eğlencede, rakı meze sofralarında doymak bilmiyoruz,
Aç insanlardan
haberimiz yok.
Geçmişte dost olduklarımızı bir anda silebiliyoruz,
Vefa’dan
haberimiz yok.
Acılar yaşatıyor, acı yaşatan olarak göstermelik acı yaşayanın yanında reklam duruyoruz,
Utanmaktan
haberimiz yok.
Yalanı doğru gibi, doğruyu yalanlıyoruz,
Yolumuzdan
haberimiz yok.
Çok şeyimiz oldu; arabalarımız, havuzlu villalarımız,
Huzurdan
haberimiz yok.
Yüksek binalar, alçak zinalar sunuyor,
Ahlaktan
haberimiz yok.
Halkın parasıyla dev şirketler arsız ticaretle işsiz üretiyor,
Bencillikten
haberimiz yok.
Rekabet sidik yarışına dönmüş,
Ahlaklı ticaretten
haberimiz yok.
Doktorları tedavi ederken performansa tabi tutuyoruz,
Sağlığı paraya sattığımızdan
haberimiz yok.
Büyük, küçük, saygı, sevgi, hoşgörü kalmadı,
İnsanlığımızdan
haberimiz yok.
Doğayı, kaynaklarımızı hoyratça tüketiyoruz,
İsraftan
haberimiz yok.
Bu vatanın düşmandan nasıl kurtarıldığını unutmuş gibi,
Tarihimizden
haberimiz yok.
Ondan bana ne, bundan bana ne diye diye,
Vurdumduymazlığımızdan
haberimiz yok.
Emanetlerimize emanet gibi sahip çıkmıyoruz,
Gaflet ve delâletimizden
haberimiz yok.
İnternette faydasız eğlencenin, cep telefonlarında zaman öldüren mesajların içine düşmüşüz,
Ruhsuzluğumuzdan
haberimiz yok.
Örfümüze, adetlerimize, türkülerimize sahip çıkmıyoruz,
Kültürümüzden
haberimiz yok.
Tiyatroya, heykele, sanata, filme, eleştiriye katlanamıyoruz,
Tahammülsüzlüğümüzden
haberimiz yok.
Yalana, dolana, reklama, kandırmaya inanmışız,
Gizlenenlerden
haberimiz yok.
Vaktimiz yok, toplantıdayız, kralımızın hizmetinde,
Sorumluluklarımızdan
haberimiz yok.
Geçmişi kaybettik daha neler kaybedeceğiz belli değil,
Geleceğimizden
haberimiz yok.
“Dünyadan habersiz yaşayanlar, dünyaya haber olurlar.” // Önder Karaçay
YanıtlaSil