Münzevi // Hayat ve İnsan // Önder Karaçay
Münzevi // Hayat ve İnsan // Önder Karaçay
“Kendini başkalarının aynasında görmek istemeyenler münzevi bir kaçış ile başkalarından değil kendilerinden kaçarlar.” // Önder Karaçay
Fütursuzca konuşan gözleri vardı,
Derinlerde büyük bir kıvılcım yakardı, Görmüş geçirmiş olmasına rağmen yine de bakardı.
Ununu eleyip duvara asmış demelerine bakmayın,
Hırslarından arınıp arınamayan bir insanın gözlerine bakın yeterliydi.
Mutsuz bir münzeviydi,
İnsanlardan acaba kaçma sebebi neydi?
Yüreğini ağzında taşırdı,
Bu alemde rüyada dolaşır gibi dolaşırdı.
Başı bağlı değildi,
Çoluk çocuk var mıydı? O da belli değildi.
Gözlerine nedeni belirsiz bir bakış çökmüştü,
Belki ki çocukluğundan beri çocuklarla büyümemişti.
Yutkundu!
Şairlerin şiirleri de reçete gibiydi,
Acaba bu reçete hangi derdin ilacıydı? Cümleler ahret sorusu dibi değildi.
Hayatta bir tek aşk ayrımları geçersiz kılardı,
O da bu gözlerde vardı.
Vaktinden evvel ağaran, sakalına, saçlarına,
Tutuşmuş beyaz bir aleve dokunur gibi eli değdi, Yüreği bir davul gibi güm güm atıyor olmalı ki; Birden olduğu yere eğildi, yığıldı ve kaldı.
….sonrası sonsuza kadar inzivaya çekildi.
|
Önder Karaçay
Mobbing Bank Türk Fırtınası Sır Kitabım Yazarı
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder