Çağımızın bir diğer vebası, endişedir.
Endişenin gerçek sebebiyse;
Rekabette rakibi alt etme içgüdüsünün,
Yaşama yansıttığı kendine güvensizliğin,
Yalnızlığın kıyısına vurarak kaybetme korkusudur.
Endişenin gizli sebebi saklanan niyettir.
Başkalarını alt etmek için,
Bu veba virüsü insanlara çeşitli yollarla bulaştırılması gereken,
Başarının tek yolu olarak öğretilmiştir.
Para işte bu noktada devreye girmiştir,
Üretilenler parayı çoklamak ve çabuk tüketilip tekrar yenisi alınması içindir.
Kullan at zihniyetine uygun, üretilip tüketilmelidir.
İnsan ‘kullan at’ kültürü için zamanla,
Kendi de kullanılan ve atılan bir araç olmuştur.
Bunun farkına ne üzücüdür ki; çok az insan varmıştır.
Fark edenlerin de çok azı, bir mücadeleye girebilmiştir.
Kendimi kullandırmam egosu, kullanır atarım egosuna yenilmiştir.
Zararlı ego, yararlı egoya karşı şimdilik kazanmış gözükmektedir.
Karşısındakini alt etmek için, ahlaka uygun olmayan yöntemlerle,
İlkesiz kurumsal yapılara her yol mubah olmuştur.
İlkesiz duygusuzluk rekabetçiliğin, ilkesidir günümüz insanı için,
Kullanılıp atılmayı aslında, kendisi kabul etmiştir.
Çünkü insana akıl sorgulamak için, verilmiş olmasına rağmen,
İnsanın bu mucize yeteneği,
Sistemli bir zihniyetle iğdiş edilmesine insanın kendisi izin vermiştir.
O insanlar artık şirkin koyduğu kurallarla sadece nefes alacak kadar yaşayan,
Yaşamayı da nefes alacak kadar zannedenlerdir.
Şirkin amacı değişmesi gerektiğinde,
Kullanılanların atılması devri gelmiştir,
Her değişim başka bir sömürü ve başka kullanılacakları bulmak içindir.
Her bahane en geçerli doğrudur onlara göre,
Çağın egemen kültürü sadece nesneler için değil,
İnsanı da bir nesne olarak görmek içindir.
Oysa atalarımız su geçerken at değiştirilmez derler,
Su geçerken at değiştirenlerin ataları da bizden değildir.
İnsanlık bu zalimliğe katlananları daha çok görmüş olmasına rağmen,
Katlanmam diyenleri de görmüş ve tarih katlanmayanları not etmiştir.
Ne ilginçtir ki kullanıp atanlara karşı, kullanılıp atılanları,
Kullanılıp atılmam diyen birkaç cesur kurtarmıştır.
Kullan at çürümüşlüğü mücadelesini birileri,
Sonuna kadar götürmüştür.
Yaşamak bir diğerini alt etmek ve onu ele geçirmekten ibaret olmuş,
Yaşam savaşını kötüler kazanırsa dünyada zulüm başlamıştır,
İyiler kazanmışsa yine kötü niyetlerin yeni hazırlığı başlamıştır,
Dünya kötülerin ve kötülüğün mekânı, iyiler kötülere sürekli yem olmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder