Topla Kendini Yoksa Kehribar Sarısı Tespih Taneleri Gibi Dağılırsın // Zor Günlerin Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
Topla Kendini Yoksa Kehribar Sarısı Tespih Taneleri Gibi Dağılırsın // Zor Günlerin Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
“İnsanın keşfetmesi gereken en büyük okyanusu, iyi niyetle kendi iç sesine kulak vermesidir. Yoksa kendi içinde kıyı da kalır ve unutulur.” // Önder Karaçay
Eskiden insanlık vardı, bu kadar yozlaşmamış,
Sultan’da olsa alimlerin karşısında tespih tanesi gibi dizilir, Alimleri dinler, soru sorar, kendini geliştirirdi.
Şimdi tavan yapmış yozlaşmanın yeni ürünü olsa gerek,
Çürümüş toplumun seçtiği siyasetçilerin karşısında, Alim sanılanların tespih tanesi gibi dizildiklerini gördükten sonra!
Maharet şu ki fani hayatta her insan için; güzeli görebilmektir,
İnsan ki cihanda görevi ve en büyük işi sevebilmektir. Ne çekiyorsa insanlık sevgisizlikten, nefretten, kinden, İntikamdan çekiyor ve çektiriyor, Bu insafsızlığın hali insanlık karşısında eziktir.
Gördüğünü herkes sevebilir, gösterişine kanabilir,
Mühim olan tene değil, kalbe dokunarak sevebilmektir. Öyle zamanlar gelir ki her şey üstüne üstüne gelir, Kendini afakanlar basar zannedersin, Kırılma noktası neresi biliyor musun? Dayanamadığın noktada vazgeçmeyeceksin.
Yoksa kehribar sarısı tespih taneleri gibi dağılırsın,
İpin ucu kime geçer, arayıp bulamazsın, Senin dağılmanı isteyenlerin derdi de buydu zaten Bunu çok iyi bilesin ki kalkıp kendini toplamalısın…
Kıyıyı gözden kaybetme riskine girme vaktin geldi,
Bu denizler sana artık yetmiyor, Dar geliyor engin bakışlı gözler, duygulu sözler, Dünya yalan, gerçek sensin, yalan dünyadan gitmeden, Kendin ve kendi geleceğin nesiller için, Kalk biraz çalış, çabala iyi için oyalan… |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder