Eşref Saati // Zor Günlerin Mensur Şiirleri // Önder Karaçay
“Vakit hayatınızda ne zaman nakit olmaktan çıkarsa işte o zaman insan olduğumuzu hatırlayacağız ve Eşref Saatinin zili insanlık başladı diye çalacak. Ve insan o andan itibaren geleceğini çaldırmaktan kurtulacak. Çaldı aslında eşref saati mahşer tufanı ile eşref saatinin sesini kısan çok oldu insanlık yayılmasın diye! Zalimler isyan ettiler insanlıktan yakamızı kurtaramıyoruz diye!” // Önder Karaçay
Sabır dermandır,
Yaraları zamana sarar.
Mahallenin hamisi olma konusunda,
Israrlı olan Eşref’in, dağlar kızı Reyhan sevdalısıydı.
Eşrefine kavuşmanın hayali içinde…
Kavuşacağı saat eşref saati miydi?
Nereden bilsin, dağlar kızı Reyhan,
Ulaşılmaz olduğunu!
Zamanın en şereflisine muvaffak olmak,
Nasip işiydi.
Mezopotamya’nın eski kavimlerinden;
Keldaniler’den kalmıştı ‘Eşref Saati’
Kâinatın hareket ve tavırlarından çıkarırlardı,
Ustalar zamandan bu saati…
Talihli ve talihsiz, cimri ve cömert, neşeli ve üzgün
İnsanların yaşadıkları bu saate yorulurdu.
Zaman-ı şerefe nail olmak,
Ne ulaşılmazdı.
Bir gün elbette bende denk gelirim yârin eşref saatine,
Bu duygu ulaşılmaz dağın tepesinde Reyhanı çok sarstı.
Sabrı derman bilen,
Zamanın en münbit anında ‘eşref saatini’ arardı.
Hayat doğumla ölüm arasında bir zamandı,
Zamanı taksimata kim böldü?
|
|
Önder Karaçay
|
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder